Vredespogingen & hulporganisaties
Er is al meerdere malen geprobeerd om het Conflict in Congo op te lossen.
In juli 1999 werd het Lusaka-vredesakkoord getekend door de zes betrokken landen (Congo, Angola, Namibië, Zimbabwe, Rwanda en Oeganda) en verschillende groepen rebellen. In het akkoord stond dat troepen van alle partijen samen moesten werken om de gewapende groepen in Congo op te sporen en te ontwapenen. Deze afspraken kwamen alle troepen niet na. De partijen beschuldigden elkaar ervan het staakt-het-vuren verschillende malen te hebben doorbroken. Op 30 november, dit was dus nog geen vijf maanden na dat het vredesakkoord was getekend, stuurde de VN 5.500 troepen naar Congo om de vrede te bewaren, maar de gevechten tussen de regering, de rebellen, Oegandezen en Rwandezen hielden aan.
Na deze poging volgde nog vele pogingen die allemaal vergeefs waren. Bijvoorbeeld het akkoord van Gbadolite, op 31 december 2002 werd het akkoord ondertekend door meerdere militaire groepen. Het akkoord hield in dat de gevechten in een bepaald gebied (de vierhoek Isiro-Bafwasende-Beni-Watsa) moesten worden stop gezet en dat ze VN-waarnemers in hun streek moesten toelaten. Maar ook dit akkoord had weinig effect. Een ander voorbeeld van een vredesakkoord dat niet lang standhield was: het Luanda akkoord in 2004 tussen Congo en Oeganda.
Er zijn ook verschillende lokale en internationale organisaties die zich richten conflictbeheersing, het leveren van primaire levensvoorzieningen en de directe gevolgen van het conflict. Een voorbeeld van lokale initiatieven is het Panzi ziekenhuis in Bukavu, dat wordt gesteund door de Europese Unie. Dit ziekenhuis gaat dus de directe gevolgen van het gewelddadige conflict tegen.
Ook Internationale organisaties zijn actief in het conflict. Bijvoorbeeld organisaties als Human Rights Watch, International Crisis Groep en Amnesty International. Zij proberen het conflict in beeld te brengen, opdat de andere landen zien hoe erg het is en er een politieke oplossing kan komen. Andere organisaties zoals Artsen zonder Grenzen richten zich op het aanvoeren van primaire levensbehoeften.
Nederland was samen met Groot-Brittannië de eerste in 2012 die ontwikkelingshulp aan Rwanda bood. Op deze manier zette Nederland druk op Rwanda om te stoppen met de steun aan de rebellen, en om met een structurele oplossing voor het conflict te komen. Ook heeft de Nederlandse regering in november 2012 3,2 miljoen euro gedoneerd aan de VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR voor de opvang van vluchtelingen uit het oosten van Congo. De Nederlandse overheid werkt ook samen met verschillende Organisaties aan het Nederlands Nationaal Actieplan 1325. Dit nationale actieplan wil aandacht, ondersteuning en erkenning krijgen voor de rol van vrouwen in conflictsituaties. Het is een poging om het lot van vrouwen in conflictsituaties als Congo te verbeteren door onderzoek en samenwerking tussen de overheid en verschillende organisaties. Ook de Verenigde Naties houdt zich bezig met het conflict. De VN heeft namelijk soldaten op Congo afgestuurd. Deze soldaten proberen de inwoners te beschermen en het geweld te stoppen. Nergens in de wereld is zo’n groot leger van de VN.
In juli 1999 werd het Lusaka-vredesakkoord getekend door de zes betrokken landen (Congo, Angola, Namibië, Zimbabwe, Rwanda en Oeganda) en verschillende groepen rebellen. In het akkoord stond dat troepen van alle partijen samen moesten werken om de gewapende groepen in Congo op te sporen en te ontwapenen. Deze afspraken kwamen alle troepen niet na. De partijen beschuldigden elkaar ervan het staakt-het-vuren verschillende malen te hebben doorbroken. Op 30 november, dit was dus nog geen vijf maanden na dat het vredesakkoord was getekend, stuurde de VN 5.500 troepen naar Congo om de vrede te bewaren, maar de gevechten tussen de regering, de rebellen, Oegandezen en Rwandezen hielden aan.
Na deze poging volgde nog vele pogingen die allemaal vergeefs waren. Bijvoorbeeld het akkoord van Gbadolite, op 31 december 2002 werd het akkoord ondertekend door meerdere militaire groepen. Het akkoord hield in dat de gevechten in een bepaald gebied (de vierhoek Isiro-Bafwasende-Beni-Watsa) moesten worden stop gezet en dat ze VN-waarnemers in hun streek moesten toelaten. Maar ook dit akkoord had weinig effect. Een ander voorbeeld van een vredesakkoord dat niet lang standhield was: het Luanda akkoord in 2004 tussen Congo en Oeganda.
Er zijn ook verschillende lokale en internationale organisaties die zich richten conflictbeheersing, het leveren van primaire levensvoorzieningen en de directe gevolgen van het conflict. Een voorbeeld van lokale initiatieven is het Panzi ziekenhuis in Bukavu, dat wordt gesteund door de Europese Unie. Dit ziekenhuis gaat dus de directe gevolgen van het gewelddadige conflict tegen.
Ook Internationale organisaties zijn actief in het conflict. Bijvoorbeeld organisaties als Human Rights Watch, International Crisis Groep en Amnesty International. Zij proberen het conflict in beeld te brengen, opdat de andere landen zien hoe erg het is en er een politieke oplossing kan komen. Andere organisaties zoals Artsen zonder Grenzen richten zich op het aanvoeren van primaire levensbehoeften.
Nederland was samen met Groot-Brittannië de eerste in 2012 die ontwikkelingshulp aan Rwanda bood. Op deze manier zette Nederland druk op Rwanda om te stoppen met de steun aan de rebellen, en om met een structurele oplossing voor het conflict te komen. Ook heeft de Nederlandse regering in november 2012 3,2 miljoen euro gedoneerd aan de VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR voor de opvang van vluchtelingen uit het oosten van Congo. De Nederlandse overheid werkt ook samen met verschillende Organisaties aan het Nederlands Nationaal Actieplan 1325. Dit nationale actieplan wil aandacht, ondersteuning en erkenning krijgen voor de rol van vrouwen in conflictsituaties. Het is een poging om het lot van vrouwen in conflictsituaties als Congo te verbeteren door onderzoek en samenwerking tussen de overheid en verschillende organisaties. Ook de Verenigde Naties houdt zich bezig met het conflict. De VN heeft namelijk soldaten op Congo afgestuurd. Deze soldaten proberen de inwoners te beschermen en het geweld te stoppen. Nergens in de wereld is zo’n groot leger van de VN.